صف‌های طویل خودروهایی که پشت عوارضی راننده‌هایشان یک به یک می‌خواستند عوارض آزادراه را پرداخت و قبض رسید دریافت کنند، موجب افزایش طول زمان سفر، تلف‌شدن وقت مسافران، افزایش مصرف سوخت و هدررفتن بنزین در پیشرانه خودروهای متوقف در پشت عوارضی می‌شد.
نکته دیگر اینکه در روش قدیمی اخذ عوارض از همه خودروها عوارض یکسانی دریافت می‌شد. این یعنی اگر خودرویی فقط چند کیلومتر بعد از عوارضی می‌خواست وارد جاده فرعی منشعب از آزادراه شود تا به روستا یا شهرکی برود، عوارضی برابر با سایر خودروهایی را پرداخت می‌کرد که که تا پایان مسیر آزادراه را می‌پیمودند. این فرایند برای بسیاری از شهروندان عادلانه، بصرفه و هوشمندانه نبود.
از طرف دیگر با وجود توقفی که خودروها پشت عوارضی داشتند، هیچ نوع اطلاعاتی از خودروها بصورت دستی یا مکانیزه ثبت نمی‌شد تا شهرداری، راهداری یا راهنمایی و رانندگی بتوانند آمارهایی داشته باشند از میزان سفرهای ورودی و خروجی تا متناسب با آن بتوانند برنامه‌ریزی‌های لازم را برای مدیریت ترافیک انجام دهند.
ضمن اینکه بعضا در مواردی دیده می‌شد رانندگان بعضی از خودروها از پرداخت عوارض فرار می‌کردند و راهی برای متوقف کردن و اعمال قانون برای آنها نبود.
گهگاه سؤ استفاده‌هایی نیز از جانب برخی عوامل انسانی معدود به جهت واریز نکردن عوارض دریافت شده به حساب راهداری مشاهده می‌شد که لازم بود روال دریافت عوارض از حالت دستی خارج شود.
سامانه‌های اخذ الکترونیکی عوارض
