صنعت کشاورزی که زندگی و بقای میلیارد‌ها انسان در سراسر جهان به آن وابسته است و بصورت مستقیم و غیرمستقیم اشتغال میلیون‌ها نفر را تامین کرده‌است، در بهره‌گیری از فناوری‌های دیجیتالی از صنایع دیگر عقب مانده است، درحالیکه بر پایه برآورد سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۵۰ تقاضا برای غذا تا ۶۰ درصد افزایش می‌یابد و برای پاسخگویی به این حجم از تقاضا حجم تولید کشاورزان در ۳۰ سال آینده باید بیش از ۱۰ هزار سال گذشته باشد. اما نکته امیدبخش اینکه صنعت کشاورزی با بهره‌مندی از فناوری‌های نوپدید صنعت ۴ می‌تواند افزون بر پاسخگویی به حجم تقاضاها، پیامدهای زیست‌محیطی خود را کاهش بدهد.

بررسی‌های متخصصان فناپ زیرساخت نشان می‌دهد با بهره‌گیری از ظرفیت‌های فناوری‌هایی نظیر اینترنت اشیا، کلان‌داده و هوش مصنوعی، بخش بزرگی از مشکلات تولید محصولات کشاورزی در کشور حل شدنی است. عبور از چنین مشکلاتی می‌تواند سبب بالارفتن درآمد کشاورزان، کاهش قیمت محصولات کشاورزی برای مصرف‌کنندگان، مدیریت تولید محصولات کشاورزی در شرایط تنش‌آبی، کشت و زرع منطبق با اصول آمایش سرزمین، بهبود بهره‌وری انرژی و افزایش اشتغال می‌شود.