رایانش ابری در کنار هوش مصنوعی و اینترنت اشیا، یک عامل کلیدی برای دستیابی به صنعت 4 است.
برای آشنایی بیشتر با موضوع صنعت چهار کلیک کنید
رایانش ابری مزایای قابل توجهی را برای دستیابی به قدرت محاسباتی مورد نیاز فناوریهای هوش مصنوعی و صنعت هوشمند ارائه میدهد اما پیش از آن که به کاربردهای رایانش ابری در انقلاب صنعتی چهارم بپردازیم باید رایانش ابری را توضیح دهیم و انواع آن را بررسی کنیم.
تعریف رایانش ابری
به زبان ساده، رایانش ابری یعنی این که خدمات فناوری اطلاعات را به جای این که بخرید، اجاره کنید. به جای آن که سرمایهگذاری سنگینی روی پایگاههای داده، نرمافزار و سختافزار داشته باشید و مبالغ زیادی خرجشان کنید، میتوانید توان محاسباتی را از طریق اینترنت و روی ابر داشته باشید و تنها زمانی که از آنها استفاده میکنید پولش را بپردازید. این خدمات ابری شامل سرورها، منابع ذخیرهسازی، پایگاههای دادهای، شبکهها، نرمافزارها، ابزارهای تحلیلی و ابزارهای هوش تجاری میشوند.
رایانش ابری سرعت، مقیاسپذیری و انعطافپذیری زیادی دارد و باعث میشود شرکتها بتوانند راهحلهای جدیدی را توسعه دهند.
پایههای رایانش ابری
وقتی یک شرکت تصمیم میگیرد که «به ابر نقل مکان کند»، معنایش این است که زیرساختهای فناوری اطلاعاتش خارج از محل خود و در مرکزی (دیتاسنتری) قرار دارند که ارائهدهنده سرویس ابری است.
یک ارائهدهنده خدمات ابری مسئول است که زیرساختهای آیتی مشتری را مدیریت کند، برنامههای او را یکپارچه سازد و قابلیتها و عملکردهای جدیدی را به خدماتش اضافه کند تا بتواند پاسخگو نیازهای بازار مشتریانش باشد.
برای مشتریان، رایانش ابری باعث چابکی، مقیاسپذیری و انعطافپذیری بیشتری میشود. آنها به جای آن که پول و منابع خود را صرف سیستمهای سنتی کنند، میتوانند تمرکز خود را روی کارهای استراتژیکتر بگذارند. حالا میتوان بدون یک سرمایهگذاری اولیه گسترده، بهسرعت به منابع رایانشی لازم دسترسی داشت و تنها بابت استفاده پول پرداخت.
مزایای رایانش ابری
برای بسیاری از سازمانها، روش سنتی کسبوکار باعث میشود آنها چابکی لازم برای رشد را نداشته باشند یا این که پلتفرم لازم برای رقابت را در اختیار نگیرند. افزایش کسبوکارهای دیجیتال باعث شده حجم دادهها منفجر شود و هزینه و پیچیدگی ذخیرهسازی آنها روی مراکز داده بسیار افزایش یافته است و نیاز به مهارتها و ابزارهای تحلیلی جدید دارد.
راهحلهای ابری مدرن به شرکتها کمک میکنند که با چالشهای عصر دیجیتال کنار بیایند. آنها به جای این که فناوری اطلاعات را خود مدیریت کنند، حالا توانایی آن را دارند که نسبت به محیط کسبوکار، که پیچیدهتر شده است، واکنش سریعتری نشان دهند.
رایانش ابری گزینهای عالی برای شرکتهایی است که به صورت سنتی از فناوری اطلاعات استفاده میکنند. رایانش ابری این موارد را فراهم میآورد:
- کاهش هزینهها – حذف هزینههای سرمایهگذاری
- سرعت بیشتر – با رایانش ابری، فضا بهسرعت برای توسعه نرمافزار و تست آنها فراهم میشود
- کار در مقیاس بزرگ – حالا میتوان مقیاس کار را گسترده ساخت
- تولید بیشتر – همکاری روی پروژهها بیشتر میشود، عملکرد قابل پیشبینی میگردد و میتوان به مشتریها بهتر رسیدگی کرد
- عملکرد بالاتر – سرعت و عملکرد سیستمهای ابری نسبت به هزینهای که برایشان میشود بیشتر از سیستمهای سنتی است
- اتکاپذیری – رایانش ابری مقاوم در برابر خطا است و سیستمهایش توزیعشده است
انواع رایانش ابری
در دنیای پردازش ابری، 3 نوع ابر داریم: عمومی، خصوصی، و دوگانه. هر کدام از آنها سطح مدیریت خاص خود را از سوی مشتری میطلبد و امنیت روی آنها متفاوت است.
ابر عمومی
در یک ابر عمومی، کل زیرساخت رایانشی در سمت ارائهدهنده ابر قرار دارد و این شرکت ارائهدهنده است که خدمات را روی اینترنت به مشتری میدهد. مشتریان نیازی ندارند که کار نگهداری فناوری اطلاعات را انجام دهند و میتوانند هر چقدر که خواستند، به توان رایانشی خود اضافه کنند. در این مدل، چندین مستاجر از زیرساخت فناوری اطلاعات ارائهدهنده ابر استفاده میکنند.
ابر خصوصی
ابر خصوصی تنها از سوی یک سازمان استفاده میشود. این ابر میتواند در محل استقرار سازمان باشد یا در مرکز داده ارائهدهنده ابر. یک ابر خصوصی بالاترین سطح امنیت و کنترل را به همراه دارد.
ابر ترکیبی
همانطور که از اسمش مشخص است، ابر ترکیبی، ترکیبی از ابرهای خصوصی و عمومی است. به صورت کلی، مشتریان ابر ترکیبی، برنامههای حساس خود را روی سرورهای خود میگذارند تا کنترل و امنیت بیشتری داشته باشند و برنامههای ثانویه خود را در محل ارائهدهنده سرویس ابری قرار میدهند.
ابر چندگانه
تفاوت اصلی بین ابر ترکیبی و ابر چندگانه این است که در ابر چندگانه، چندین سیستم رایانش و ذخیرهسازی ابری در یک معماری قرار میگیرد.
خدمات رایانش ابری
دنیای پردازش ابری 3 نوع خدمات ابری داریم:
- نرمافزار به عنوان سرویس (Software as a Service)
- پلتفرم به عنوان سرویس (Platform as a Service)
- زیرساخت به عنوان سرویس (Infrastructure as a Service)
یک راه حل واحد در زمینه رایانش ابری وجود ندارد و هر شرکت باید بسته به نیازمندیهای خود، راه حل مناسب را پیدا کند.
SaaS
نرمافزار به عنوان سرویس، مدلی است که در آن، ارائهدهنده ابر، میزبان برنامهها در داخل موقعیت جغرافیایی خود میشود. مشتری به برنامهها از روی اینترنت دسترسی دارد. مشتریان SaaS به جای آن که زیرساخت رایانشی خود را بخرند و آن را نگهداری کنند، مشترک سیستم میشوند و بر اساس میزان مصرف، پول میپردازند.
برای بسیاری از شرکتها، SaaS راه حلی ایدهآل است چون به آنها این امکان را میدهد که با جدیدترین فناوری نوآورانه ممکن کارشان را انجام دهند. این سرویس از بهروزرسانیهای خودکار استفاده میکند و به این ترتیب، بار روی منابع داخلی کمتر میشود. مشتریان میتوانند از مقیاسپذیری سیستم استفاده کنند و اگر بار کاریشان مرتبا کم و زیاد میشود، استفاده خود از سرویس را کم و زیاد کنند و به مرور هم ویژگیهای جدید را به سرویس خود بیافزایند.
یک بسته ابری مدرن شامل همه نرمافزارهای لازم برای شرکتها میشود، از جمله برای تجربه مشتری، مدیریت روابط با مشتری، خدمات به مشتری، برنامهریزی منابع شرکتی، خرید خدمات، مدیریت مالی، مدیریت سرمایه انسانی، مدیریت استعداد، پرداخت حقوق و دستمزد، مدیریت زنجیره تامین، برنامهریزی شرکتی و امثال اینها.
PaaS
در PaaS، مشتریان ابزارهای توسعه و برنامهنویسی را در اختیار میگیرند تا بدون سرمایهگذاری و نگهداری زیرساخت، کار برنامهنویسی و مدیریت برنامههای موبایل و وب را انجام دهند. ارائهدهنده سرویس، زیرساخت را به همراه اجزای میانافزار در اختیار آنها قرار میدهد، و مشتری از طریق مرورگر وب به این خدمات دسترسی پیدا میکند.
راهحلهای PaaS ، نیاز به اجزای برنامهنویسی آماده دارند که به برنامهنویسان اجازه دهند قابلیتهای جدید را در نرمافزار قرار دهند، از جمله فناوریهای نوین مانند هوش مصنوعی، چتباتها، بلاکچین، و اینترنت اشیا. PaaS شامل راهحلهایی برای تحلیلگران، کاربران نهایی و مدیران حرفهای آیتی میشود، ؛ مانند تحلیل دادههای کلان، مدیریت محتوا، مدیریت پایگاه داده، مدیریت سیستمها، و امنیت.
IaaS
IaaS به مشتریان این امکان را میدهد که به خدمات زیرساختها از طریق اینترنت دسترسی داشته باشند و مطابق نیازشان از آن استفاده کنند. مزیت اصلی این است که ارائهدهنده ابر، میزبان اجزای زیرساختهایی است که امکانات رایانش، ذخیرهسازی، و شبکه را در اختیار کاربر قرار میدهند، تا کاربران بتوانند بار کاری خود را به ابر منتقل کنند. مشترک ابر معمولا وظیفه نصب، پیکربندی، امنیت، و نگهداری نرمافزارهای روی ابر، مانند پایگاه داده، میانافزار و برنامههای کاربردی را دارد.